Midden in de stad Rotterdam achter het Centraal Station zit Evi Beek in haar atelier te schilderen. Ze is net terug van een rondje Rotterdam, waar ze foto's heeft gemaakt van verdwaalde mensen, een van haar vele buitengewone fascinaties.
Schilderen
Kunstenaar Evi Beek, studeert Beeldende kunst aan de St. Joost in Breda. Bij deze opleiding experimenteert ze nog veel met verschillende stijlen en kunstrichtingen, dus op de vraag of ze haar kunststijl kan beschrijven kan ze nog geen volledig antwoord geven, ‘Er zijn mensen die naar mijn werk kijken en daar meer over weten dan ik zelf. Ik gebruik best wel intense kleuren, veel neon. Het is een gekke combinatie van surrealistische beelden van verdwaalde oude mannen en duiven die aan het rondfladderen zijn.’ Wat ze het liefste doet is ze heel stellig in ‘hoe je het ook wendt of keert, ik ga schilderen. Schilderen is het eerste medium waar ik me echt comfortabel bij voel’.
‘In een ideale wereld was dit project niet nodig geweest.'
Inspiratie
Als we terugkomen op haar buitengewone fascinaties, komt al snel naar voren dat ze deze fascinaties ook heeft toegepast op haar Hero. Zo is namelijk de stadsduif op haar Hero te vinden. Ook is Bram Ladage patat weergegeven en staat er ook een medewerker van de gemeente (oranje jasje aan) die leunend tegen de muur druk bezig is met zijn sjekkie. Allemaal thema's die, zoals zij beschrijft, Rotterdam perfect weergegeven. Rotterdam staat nooit stil en is echt een mega inspiratiebron voor kunstenaars. Ik hoop daarom ook echt dat door dit project de cultuursector in Rotterdam een echte 'swinger' krijgt, dat is gewoon nodig.’
De zorg
Dat Heart Work Heroes zich inzet voor waardering van zorgpersoneel is voor haar echt belangrijk. ‘Het is allemaal wel mooi en aardig dat we voor de zorg op het balkon staan te klappen, maar het is gewoon belachelijk dat kamerleden de tweede kamer uit rennen om een stemming te voorkomen over structurele loonsverhoging voor zorgpersoneel. Het is gewoon schrijnend om te zien dat voor zo een belangrijke beroepsgroep geen ruimte is om echte en goede waardering te geven. Ik hoop dat mijn bijdrage kan zorgen dat ze de waardering krijgen die ze horen te krijgen, want dat verdienen ze echt.’
Over de vraag wat haar toekomstplannen zijn met haar kunst, daar is ze eigenlijk heel makkelijk in, ‘ zolang ik maar kan rondkomen van mijn kunst en daardoor mijn passie kan blijven uitvoeren ben ik al een heel gelukkig mens.’